huragan dał z siebie wszystko. Ja też:)

.. a nawet dwieście sześć:) co więcej jeśli tylko pogoda sierpniowa dopisze to nie będzie to ostatnia dwusetka w tym roku. Spodobało mi się:) Głównie dlatego, że kryzysy póki co omijają mnie na wszystkich dłuzszych trasach, odpukać ODPUKAĆ! Dwusetki niosą ten zachwycający benefit, że można poznać nowe rejony i zachwycić się turystycznie, a ciekawskim turystą bywam owszem nader chętnie. Tym razem łupem krajoznawczym padły okolice Pułtuska, częściowo już znane ale jako że wyprawa przeniosła się sprawnie nad Narew i w rejony Puszczy Białej i Nadburzańskiego Parku to odkryć przyniosła całe mnóstwo. Tony cudownych leśnych asfaltów, mnogość wyboru pętli wszelakich, wrócę tam.
A wczoraj było tak: NDM-Nasielsk-Strzegocin-Szyszki-Przewodowo-Pułtusk-Obryte-Sokołowo-Obryte-Wielgolas-Gładczyn-Zatory-Borsuki-Pułtusk-Winnica-Świercze i powrót KMką. Przez cały dzień mimo groźnych chmur udało się uniknąć większego opadu, za to huragan był masakryczny, zwłaszcza w drodze powrotnej od Obrytego (Obrytych???) aż do końca dał popalić na maksa. Jeszcze w takich warunkach nigdy nie zrobiłam dłuzszej trasy. Jest satysfakcja!

huragan masakra, ledwo się przeczołgałam w pierwszą stronę. W nagrodę pętla wokół Dębiny:)

zamulanie wokół Palmir, Dębiny i NDM. Nigdzie dalej nie dało się ruszyć z racji masakrycznej wichury i mało optymistycznych prognoz deszczowych. Ostatecznie lunęło dopiero wieczorem, ale huragan i tak psuł całą zabawę. Dopiero pod koniec złapałam nomen omen wiatr w żagle i trochę pociągnęłam mocniej. W sumie niedziela jak dla emeryta...

miała być jeszcze wieczorna jazda po weekendowej Wawie, ale niestety mega ulewa nadeszła

no proszę, jaki piękny poranek! a gdzie wczoraj o tej porze było słoneczko?? wyjazd nie był wcale tak bladym switem, który mógłby w jakikolwiek sposób usprawiedliwić przenikliwe zimno określone przez termometrowe wskazanie 12 stopni. Plus chłodzący - no przecież - wiaterek... Do 11 czyli aż do Nasielska mróz był wielce zniechęcający, ale zniechęcić mnie łatwo nie jest i w końcu słońce się poddało, od południa było juz całkiem przyjemnie, chociaż lubiłabym temperaturę nieco wyższą niż 20 stopni... Wczorajsza wyprawa tak nieco przy okazji stała się kontynuacją zapoczątkowanej roku temu tradycji "Ekstremalnego 13 lipca", i o ile rok temu dystans tę nazwę w pełni usprawiedliwiał, to wczorajsze 200 jakoś nadzwyczajnie ekstremalne nie było, ale dla celów kontynuowania tradycji nadało się wyśmienicie. A że sezon teraz sprzyja wszelkiego rodzaju "tour de.." nazwaniom, to i ja się postanowiłam załapać. Część trasy dobrze znana, Nasielsk i Gąsocin do Ojrzenia, potem kawałek do Młocka, tam też już kiedyś byłam oglądać wiekowy i imponujących rozmiarów Dąb (nazywa się Uparty Mazur i tak wygląda:), ma 800 lat podobno i jest wielki). Dąb nadal stoi i ma się świetnie, zyskał na prestiżu, jako że ogrodzili go specjalnym płotkiem i już nie jest tak ogólnie dla plebsu dostępny. Od Młocka natomiast rozpoczęła się dziewicza część wyprawy, o to jest zdecydowanie to, co lubię najbardziej. Przez Ościsłowo i Sulerzyż do Chotumia, a stamtąd świetnym asfalcikiem wprost do Ciechanowa. I - tak tak!! - był ZAMEK! co więcej, nie jest to zamek tylko z nazwy, baszty są, nawet dwie, brama, a jakże - łup jak najbardziej należyty. O miano ciechanowskiej atrakcji na równi z zamkiem walczył lokalny wyrób w postaci pierogów z jagodami, i o ile nie wybierałabym się raczej ponownie wspomniany zamek oglądać, to niewykluczone, że pierogi skuszą mnie jak najbardziej. Z Ciechanowa w górę przez Grzybowo do Szulmierza, asfalty wszędzie wprost rewelacyjne, trasa urozmaicona, laski, pagórki - fantastycznie, bo ruch mały i dla cyklistów raczej życzliwy. W Szulmierzu atrakcji dostarczyć miał naniesiony na mapy Dąb Stefan, ale gdzie mu tam do Mazura, jedna trzecia w obwodzie a i to przeszacowane. Z Szulmierza przez Kotermań do Opinogóry, już było późnawo więc tylko look z daleka na park i basztę, tu fajnie będzie wrócić. Zwłaszcza, że trasa przez Gołotczyznę została rozpoznana, która wiedzie do Gąsocina, kolejne świetne klimaty i mozna będzie się przeprawić tamtędy. Przed Gołotczyzną na ostatnich 4km zistniał opad, ale jakoś szczęśliwie przemknął bokiem, mimo że chmura groźna. Możliwość powrotu pociągiem KM jest zdecydowanie największym odkryciem tego sezonu i daje szansę eksploracji tak odległych terenów w ramach jednego niezbyt męczącego dnia