ZNOWU DWIEŚCIE:)

dwójka z przodu licznika zdecydowanie mi się spodobała:) dzisiaj co prawda dwusetki w planach nie było, ale tak fajnie się jechało... Po raz kolejny przekonałam się o tym, że upalna pogoda mi służy, własciwie nigdy nie jest dla mnie za gorąco na rower. Dzisiaj skwar był naprawdę obiektywnie patrząc spory, ale nie wpłynęło to w żaden ujemny sposób na formę. Podobnie jak przy pierwszej dwusetce ukręconej tydzień temu dziś też własciwie nie zaznałam koszmaru kryzysu. No może pod koniec jazdy nie miałam juz ochoty...siedzieć:( trochę też poczułam kolano, ale i tak wykazuje ostatnio wielką cierpliwość, więc nie mam prawa narzekać. Znowu pojechaliśmy trochę nową trasą - początek znany, przez Czosnów do NDM, do Jabłonny, potem 632 przez Dębe do Nasielska. Tu korzystając z dobrych doświadczeń sprzed tygodnia odbiliśmy w kierunku Pułtuska, żeby uzupełnić kalorie w gościnnych Krzyczkach. Tym razem też opuściliśmy to miłe miejsce w pełni usatysfakcjonowani - przemiła obsługa i pyszne domowe jedzenie. Stoły w ogrodzie. No naprawdę nie bardzo nam się ruszyć chciało... Ale podczas odpoczynku zdołaliśmy policzyć czekające nas jeszcze kilometry i ta wiedza podziałała na nas w końcu motywująco:) Dalszy ciąg trasy super - 571 do Naruszewa - tu warto zaznaczyć, że jest to niewątpliwie jedna z najlepiej wyposażonych w pomiar kilometrów dróg w Polsce - na odcinku 35 km jest mniej więcej 20 tablic z informacją ILE JESZCZE KM ZOSTAŁO DO NARUSZEWA. Osiągnąwszy ww skręciliśmy w 570 do Czerwińska. Co za rewelacyjna droga! Ruch umiarkowany, asfalt świetny i na większości 14 kilometrowego odcinka jedzie się przez piękny las. Bardzo fajnie. W Czerwińsku już tak fajnie nie było, bo nadciągnąl Armagedon i trzeba było szukać schronienia. Bardzo przyjaźnie znalazła się w tej trudnej sytuacji stacja wiodącej firmy paliwowej - znowu udało nam się nie zmoknąć i jeszcze wciągnęliśmy całkiem udaną pomidorówkę. I lodzika Magnum (oj, sorry, oczywiście lodzika wiodącego producenta lodzików). Główną drogą 62 bez większych kłopotów dociągnęliśmy do Zakroczymia i NDM. A potem wiadomo - prosto przez Czosnów do domku. Momentami mocno wiało, ale Jaś ma taki total power, że musiałam tylko pilnować, żeby się na kole utrzymać. Jaś ma też zresztą świętą do mnie cierpliwość, więc gubienie koła było mi każdorazowo wybaczane. I dostawałam kolejną szansę. I kolejną. I kolejną:)